Helena Boadas es la hija de María Mercé Roca, exdiputada de ERC, candidata a la alcaldía de Gerona por los de Esquerra, vicepresidenta de Òmnium en su comarca… es decir, un personaje destacado de la élite más nacionalista de Cataluña.
Sin embargo, Helena Boadas ha roto los lazos con el independentismo en un impresionante artículo publicado en el Diari de Girona el pasado fin de semana, con el que sale del armario y admite que es "una botiflera", el término despectivo que se utiliza en los círculos nacionalistas para designar a los que piensan diferente.
A sota d'una pedra
«Que no hi ha fractura social? No; si quan no ets independentista t'amagues a sota d'una pedra, no n'hi ha»
Helena Boadas 21.10.2017 | 01:22
Escric aquest article quan mig país està traient diners als caixers automàtics per aconseguir no sé ben bé què. Ahir, quan vaig llegir aquesta consigna que arribava per terra, mar i aire (en resum, traieu diners tots a la vegada) vaig plorar i tot. Avui ja se m'ha passat –no ploro i escric un article, que és més productiu.
No sé si cal que digui que la mesura és irresponsable perquè em sembla de jutjat de guàrdia; tenint en compte que l'han seguit milers de persones segurament sí. El sistema bancari és molt sensible, immensament. I jugar amb això és jugar amb foc. Per altra banda no sé qui es vol perjudicar amb aquesta acció. Perquè de moment, a dia d'avui, els únics perjudicats són les iaies que volien treure diners per anar al mercat i no han pogut perquè el caixer no tenia efectiu. Era aquesta la idea? Si algú s'espanta, quan hi torni a haver efectiu el traurà tot per no tornar-se a trobar en la mateixa situació. Suposo que tots veiem el perill –immens– d'això.
Si em quedava algun gen de la independència amagat en algun racó del cos, els últims mesos s'ha quedat fulminat. Que no hi ha fractura social? No; si quan no ets independentista t'amagues a sota d'una pedra, no n'hi ha.
Mireu, jo escric aquest article perquè estic cansada d'amagar-me. Com molts altres catalans, vinc d'un context molt independentista, molt. És el que he viscut tota la vida. Quan he aconseguit fer-me una mirada pròpia sobre les coses, una mirada crítica, la meva, he hagut de callar. Com tantes altres persones. Els grups de whatsap són un infern. TV3 és un pamflet independentista vergonyós. La distorsió de la realitat és important. Si en algun context m'atreveixo a parlar provoco com a mínim decepcions.
Estic cansada d'amagar-me. Aquí ho teniu, soc una botiflera, ja m'ho dic jo mateixa, no patiu. Però aprofiteu per reflexionar-hi una mica, perquè com jo hi ha molta, molta gent, moltíssima, que continua amagada a sota la pedra.
Debajo de una piedra
«Que no hay fractura social? no; si cuando no eres independentista escondes debajo de una piedra, no hay »
Helena Boadas 21/10/2017 | 01:22
Escribo este artículo cuando medio país está sacando dinero a los cajeros automáticos para conseguir no sé qué. Ayer, cuando leí esta consigna que llegaba por tierra, mar y aire (en resumen, retire dinero todos a la vez) lloré y todo. Hoy ya se me ha pasado -no lloro y escribo un artículo, que es más productivo.
No sé si es necesario que diga que la medida es irresponsable porque me parece de juzgado de guardia; teniendo en cuenta que la han seguido miles de personas seguramente sí. El sistema bancario es muy sensible, inmensamente. Y jugar con eso es jugar con fuego. Por otra parte no se quien se quiere perjudicar con esta acción. Porque de momento, a día de hoy, los únicos perjudicados son las abuelas que querían sacar dinero para ir al mercado y no han podido porque el cajero no tenía efectivo. Era esta la idea? Si alguien se asusta, cuando vuelva a haber efectivo lo sacará todo para no volverse a encontrar en la misma situación. Supongo que todos vemos el peligro -inmenso- de ello.
Si me quedaba algún gen de la independencia escondido en algún rincón del cuerpo, en los últimos meses ha quedado fulminado. Que no hay fractura social? no; si cuando no eres independentista escondes debajo de una piedra, no hay.
Mirad, yo escribo este artículo porque estoy cansada de esconderme. Como muchos otros catalanes, vengo de un contexto muy independentista, mucho. Es lo que he vivido toda la vida. Cuando he conseguido hacerme una mirada propia sobre las cosas, una mirada crítica, mi, he tenido que callar. Como tantas otras personas. Los grupos de whatsap son un infierno. TV3 es un panfleto independentista vergonzoso. La distorsión de la realidad es importante. Si en algún contexto me atrevo a hablar provoco al menos decepciones.
Estoy cansada de esconderme. Aquí lo tienes, soy una botiflera, ya me lo digo yo misma, no se preocupe. Pero aprovecha para reflexionar un poco, porque como yo hay mucha, mucha gente, muchísima, que continúa escondida debajo de la piedra.